Eg vert aldri lenge på ein stad. Sånn er det.
Venlegst slett linken til denne sida, og sjå mi kule, nye side:
http://ingeborgh.com
Kvardagsfilosofibloggen min ligg der no :)
Kom aldri tilbake her..
Ingeborg
Eg har gløymt all matten eg kunne for ei veke sidan. Æsj. No blir det mykje jobb!
"Skogen Din" er temaet på fotkonkurranse starta av Natur og Ungdom, i løpet av UKA i Ås. 10 bileter vart kåra til å kome videre, og vist for fyrste gong på ein temakveld, 19.00 skrivande dag, med tilhøyrande økologisk mat og forelesarar om skog i Noreg og regnskog.
Det kom inn ei anna vinkling hjå den eine forelesaren. Eg tykte det var interessant. Han var sjølve ein forkjempar for vern av regnskog, og dertil vern av tusentals arter og naturleg produksjon i regnskogen. Avskoginga meinte han likevel var nødvendig for dei fattige i landa. Det er nemleg dei fattige i landa som tek mesteparten av skogane i verda i dag, men fordi dei treng å produsere mat. Skal vi la borna sulte, eller redde regnskogen? - spurte han. Mange i-land firma har teke over regnskogen sine ressursar og utnyttar dei til fordel for seg sjølve.
Eit eksempel han hadde var gullproduksjon i eit land, utvunne frå skoggrunnen. Her vert det produsert nok gull til å gje dei innfødte i landet 1,8 millionar pr. familie på 6 pr. år i pengar tjent frå gullgravinga. Men dei får ingenting. Alt går til firma frå industriland. Dei innfødte er fortsatt fattige, og tømrar eller brenn skogen. Og på grunn av liten kompetanse, går berre 10% av alt tømmer til bruk, og resten er avfall som sagflis, vridde plankar og feilskorne bord. Eller så forsvinn alt i brann, og området brukast til å produsere mais.
Det er mange måtar å sjå på miljøproblem. Mange vinklingar. Mange som meinar at det er fokus på feil vinkel. Ein annan kar som nettopp har gitt ut boka "Cool it", eller "Hold hodet kaldt", meinar det er feil å fokusere på klimaendringar, men at ein heller bør fokusere på medisinforskning (f.eks. aukar malariaspreiing på grunn av auka temperatur. Det tar mykje lenger tid å dempe klimaendringane ved f.eks auka pris på kvotar, enn å forsøke å finne ut ein "kur", eller så vil ein kunne redde 0.4 isbjørnar pr. år ved å minske klimautslipp, enn 46 isbjørnar pr. år om ein ikkje jaktar på dei.) Alt er ikkje svart kvitt. Men mange klimaaktivistar reagerar på ei slik vinkling. Men det er ikkje alltid menneska handlar riktig. Det kan jo krisene i verda i dag fortelje oss.
Det er så lett å hengje seg på det fyrste og beste nokon seier, eller endre meining så snart nokon seier noko anne. Kva skal ein tru på? Like fast er det riktig å verne skogar. Og natur. Og ikkje forureine så mykje. Sjølv om forureining kanskje ikkje fører til klimaendringar, eller om klimaendringae er irreversible, så kan ein redde mange dyreliv ved å ikkje øydeleggje deira habitat med farlege giftstoff, til dømes. Det er så mykje å ta hensyn til at eg ikkje får skrive alt her no, og eg har heller ikkje kompetanse til det. Eg berre luftar tankar som eg har fått meg på ein kveld i BAR-skogen og ein morgon med knekkebrød og Morgenbladet.
Det er ikkje ofte eg er så spent. I dag hadde eg marginalt med tid før eg fekk heile skulda for ikkje å få tak i billettar til ein stor event i februar. Billettsalget starta 9.00, toget mitt frå Stavagger skulle etter planen vera i Oslo kl. 7.30 - likvel ikkje heime framfor Internett! Vart henta på Ås stasjon 8.35 - tenk om noko hadde vore forsinka? Eg satt i kø. Frå kvart på 9. Klikka som ein gal på knappen. 3 minutt på 9 var eg i kø. I 20 heile minutt og hadde kome heilt til topps, før servaren logga meg ut og sa at eg ikkje hadde sikkerheitstilkopling i nettlesaren, eller noko slikt avansert eg ikkje skjønar meg på. Eg stilnar eit sekund og er arg. Så klikkar eg igjen berre på trass, og gjett kva som skjer? Eg kjem inn! Kjøper 4 billettar og betaler ein hårreisande sum pålydande 2365kr (som så klart ikkje var mine pengar). Jepp, eg klarte det igjen. Nett-billett-dronninga. A-seksjon på Metallica i fjor. Billettar til AC/DC, rockelegendane over dei alle, i år. Det er ikkje verst. Les du VG sit det mange frustrerte fans og grin på nasen og klagar på at Billettservice er drit. Det var spaning i kvart sekund. Har ikkje vore så skjerpa på ei blå, vandrande kø-line nokon gong. Alt låg på mine skuldre.
Han var jo litt helt og.
Har alltid hatt lyst å sjå dei, Valkyrien. Det var bra. Men dei fulle studentane kunne ikkje la være med å snakke, og i det vesle lokalet "Halvors Hybel", vart det eit forstyrrande element for dei som ville mimra tilbake til musikkorienteringens trøytte dagar, og ikkje minst folkemusikken. Og framfor alt høyre dei rå bånnsullane. Når det gjekk up-tempo, vart i alle fall bråket døyva av musikken. Og det var bra. Då kunne det rykkja i foten og.
No har eg berre billett til Kaizers Orchestra igjen.
Fag eg gleiar meg til.
I ei ganske ikkje-prioritert rekkjefølge:
1. Tropisk feltøkologi (utmarksbasert studium på 15 studiepoeng som inneber 4 veker på feltkurs i Tanzania, med tema som ressursforvaltning og økologi i tropiske område i tverrkulturelle arbeidsgrupper)
2. Innføringskurs i naturforvaltning
3. Atferdsøkologi (evolusjonær mekanisme og atferdsstrategiar hjå dyr)
4. Viltbiologi og forvaltning (å forvalte villmark med minst mogleg negative effektar for viltet)
5. Tropisk økologi og biologi
6. Økologisk fordjupningsoppgåve (valgfritt tema!)
7. Vern og forvaltning av norsk natur
8. Tropisk økologi og naturforvaltning
9. Conservation biology
Sannsynligvis kan eg ikkje velje alle. Sånn er livet.
Ting eg gleiar meg til.
I ei relativt ikkje-prioritert rekkjefølge:
1. Reise heim
2. Gifte meg
3. Oppdage Kina, India og Sør-Afrika
4. Feltstudium
5. Eit friår
6. Studere dei kjekke faga
7. Jobbe i WWF e.l.
8. Den dagen eg skal byrje å trene for fullt
9. Når eg har bestått eksamen i etologi, math100 og ex-phil
10. Når eg har funne den norske draume-garden
11. Alpakkafarmen min
12. Reise verda rundt
13. Kjøpe kajakk
14. Ri på hesten min i eit spektakulært, norsk landskapet
15. Sove
Sannsynligvis kan eg ikkje gjere alt. Sånn er livet :-) Sove kan eg.
Men det kan bli interessant uansett, trur eg.
Sjå, dei er nokre av verdas mest spektakulære skapningar. Tenk at dei alle er kritisk utrydningstrua. Sjå godt på dei, og hugs. Tenk om me er dei siste gjenlevande som veit sikkert at dei har eksistert? Sjå på dei, og tenk. Tenk så trist for dei andre. Vil du la det skje?
Eg hugsar frå då eg var lita at eg likte ein song godt. Eg kom på han igjen i dag då eg såg ei stor, grøn grashoppe like før eg skulle ut å padle. Eg byrja å nynne på songen. Undrar meg på om andre har eit forhold til denne songen. Eigentleg tenkte eg ikkje då på kva songen ville seie oss små born eller vaksne. Men i dag kom eg på at han formidlar jo det stikk motsatte av kva ein vanlegvis forventer å høyre frå dei me ser opp til.
"La vær å ønsk deg større, hva oppnår du med det om jeg tør spørre. Hvorfor være stor når man er lykkelig som liten? (...) Ikke søk mot toppen, men stopp ved siste hopp."Mogleg er det at eg har gløymt teksten i årenes løp, men seier ikkje songen at ein ikkje skal følgje draumane våre? I allefall kom eg på han då eg såg grashoppa feit og uredd. Eg likte songen, og ville syngje han ofte, minnast eg.
Eg vert lett distrahert. Det er derfor eg sit og skriv i blogg i staden for å lese om nervecelleforbindelser på ultraintrikat engelsk. Det skal ikkje så mykje til då. Men det er og derfor eg har bestemt meg for kajakkpadling i staden for roing. Kajakk er så mykje meir anvendeleg. Og eg kjem antakelegvis ikkje til å konkurrera i roing likevel. Kajakk er lett å døyme seg vekk i, eg kan padle i ei brei elv og berre sjå på naturen medan eg glir med straumen. I går var det perfekte forhold for padling. Heilt stille på vatnet, kaldt, skumring og krystallklar himmel. Eg vil berre drøyme meg vekk, og plis plis kan eg la vere å lese om synapser og glutamatergiske nevroner? Eller for den saks skyld, Platons ontologiske teoriar?
Eg sit og les. Eg har endeleg kome i gong med lesinga. Det er mange sider, og eg bruker lang tid. 2 timer på 12 sider. Kor mange timar tek det å få inn heile pensum? You do the math. I dag har eg lese filosofi. Om ontologien -> læra om ting som er. Litt sært. Eg forstod Sokrates, men når Platon kjem inn i teksten og byrjar å vifte med begrep om at begrep ikkje er begrep og at ting og begrep er to forskjellige, distinkte begrep men likevel avhengige av kvarandre, gjer meg litt svimmel. Men eg forstår det litt og, eg berre maktar ikkje å forklare det. Men då kjem Sokrates og seier at eg ikkje veit det før eg kan seie det (eller var det Aristoteles?). Men eg forstår at kjærleik finst som eit begrep, og også i sansbar forstand. Men kva er kjærleiken i den sansbare forstanden? Er det at Asbjørn frir til meg? Er det at han kjem til Ås berre for å hengje med meg? Er det at han ringjer meg? Du kan ikkje peike på kjærleiken, eller ta på han, men likevel veit eg at det er kjærleik. Platon ville sagt at alle har ein idé om kva kjærleik er, fordi idéen om kjærleik finst for alle.
Ingeborg ror! Kven hadde trudd det? At eg kvar tirsdag og torsdag skulle ta sykkelen fatt for å kome til Årungen rostadion, for øvreg Noregs einaste internasjonalt godkjente rostadion, og ro. I går rodde ho i 1,5 timar saman med Kari, og når me fekk dreisen på årene (noko som faktisk ikkje er så lett, og litt vondt om skoa er stilte inn feil...) så gjekk det fort, fort! Og Ingeborg som ikkje ei gong liker båtar! Me skal prøve å få til eit studentlag for å ro 8-manns båtar. Det går endå fortare. Herleg. Tenk å berre suse inn i solnedgangen på eit stille vatn. Du veit, lett motivert og engasjert, men eg er klar. Eg legg ut årene og drar.
”Mennesket er alle tings målestokk, for det som er, at det ikke er, og for det som ikke er, at det ikke er.”
Puuh, det var nok for i dag.
Og kva no?
Eg er van med å få eit kvitt papir i handa der det står kor eg skal til ulike tider av døgnet. Og kva rom eg skal i, og at eksamen og prøvar ikkje kolliderar med kvarandre. Vel, eg har funne ut at eg må tenkje annleis. Eg har satt opp min eigen timeplan, og funne ut at eksamenane ikkje kolliderar. Eg er i høg grad nøgd med resultatet. Tenk så heldig eg er som kan velje mellom monge titalls fag eg kan ha interesse for. Men tenk så vanskeleg!
Eg har akkurat delteke i den fyrste forelesninga i haust av relevans til personlig interesse; etologi. Eg visste ikkje at det skulle treffe meg så hardt i hjarterota. Og det var berre flaks at eg fekk vite om akkurat dette faget. Ut av lufta. No kan eg kanskje endeleg lære om pingvinar og deira atferd og korleis han påverkar deira bestand og moglegheit for å overleve. Og om kvifor nokre av dei er besatt av små runde steinar.
I dag lærte eg om metodar for forskning. Og følte meg med eitt ganske akademisk. Eg lærte så vidt om proximat og funksjonell tilnærming på dyrs atferd, og at det er ein kvifor- og korleis-grunn til at til dømes løvehannane et dei små løveungane. Det har jo alltid vore eit stort spørsmål. Brutalt. Ingenting i naturen er tilfeldig. Og ein kan forske på alt! Til og med kvifor høna liker å bade i sand. Eg gleiar meg til fortsetjinga. Gjer du?
