Kvardagsfilosofiar

Det er ikkje ofte eg er så spent. I dag hadde eg marginalt med tid før eg fekk heile skulda for ikkje å få tak i billettar til ein stor event i februar. Billettsalget starta 9.00, toget mitt frå Stavagger skulle etter planen vera i Oslo kl. 7.30 - likvel ikkje heime framfor Internett! Vart henta på Ås stasjon 8.35 - tenk om noko hadde vore forsinka? Eg satt i kø. Frå kvart på 9. Klikka som ein gal på knappen. 3 minutt på 9 var eg i kø. I 20 heile minutt og hadde kome heilt til topps, før servaren logga meg ut og sa at eg ikkje hadde sikkerheitstilkopling i nettlesaren, eller noko slikt avansert eg ikkje skjønar meg på. Eg stilnar eit sekund og er arg. Så klikkar eg igjen berre på trass, og gjett kva som skjer? Eg kjem inn! Kjøper 4 billettar og betaler ein hårreisande sum pålydande 2365kr (som så klart ikkje var mine pengar). Jepp, eg klarte det igjen. Nett-billett-dronninga. A-seksjon på Metallica i fjor. Billettar til AC/DC, rockelegendane over dei alle, i år. Det er ikkje verst. Les du VG sit det mange frustrerte fans og grin på nasen og klagar på at Billettservice er drit. Det var spaning i kvart sekund. Har ikkje vore så skjerpa på ei blå, vandrande kø-line nokon gong. Alt låg på mine skuldre.